Como o prometido é débeda e tiña prometido falar de Alice Miller, pois hoxe tocou, esta frase do comezo está impresa na contracapa do seu libro “El Cuerpo nunca miente”, máis antes de afondar imos facer unha breve biografía:
Alice Miller naceu en Polonia no ano 1923 nunha familia xudea. Durante a ocupación alemana sufriu a presecución por parte dos nazis xunto cos seus familiares, algúns dos cales foron asasinados.
Conseguiu escapar a Suiza onde estudiou filosofía, psicoloxía e socioloxía en Basilea. Despois do seu doutoramento formouse en Zurich como psicoanalista, profesión que exerceu durante vinte anos, antes de sacar a luz en Alemania, no 1979, o su ensaio “El drama del niño dotado” ; gracias a esta obra, que se converteu axiña nun éxito mundial, moitas persoas foron capaces de sentir e experimentar que eran diferentes de aquelas que os seus pais ou educadores tiñan “#programado” para elas.
A partires deste momento adicouse intensamente á investigación do #maltrato na #infancia e publicou libros fundamentais sobre o tema, como “El saber Proscrito”, “La llave perdida”, “Por tu propio bien”. Faleceu en Francia no ano 2010»
E agora xa seguimos co resumo que ela mesma fixo para a capa do libro “El cuerpo nunca minte”:
«El cuarto mandamiento heredado de la moral tradicional, nos exige que queramos a nuestros #padres, pero oculta una amenaza. Quien haya sido #despreciado o #maltratado por sus padres sólo podrá #amar a éstos si reprime sus #verdaderas #emociones, si las niega.
Sin embargo, el cuerpo a menudo se revela contra esta negación mediante graves enfermedades. En su obra más reciente, Alice Miller explica los mensajes que dichas enfermedades revelan, y por qué la vivencia de las emociones hasta ahora prohibidas permite liberarnos de los traumas, tanto si son debidos al maltrato como al abuso sexual o a la carencia de afecto.»
A lectura dos libros desta muller non son unha tarefa doaga nin grata, é un tema terrible este do maltrato infántil, mais por moito que pechemos os ollos, por moito que miremos para outro lado, cada día, producénse malos tratos contra da infancia.
Segundo unha nova publicada nos xornais a asociación de pediatras confirma os datos de asociacións como Save the children: “uno de cada cuatro menores sufre cualquiera de las tipologías de maltrato infantil, uno de cada cinco sufre algún tipo de violencia sexual antes de cumplir los 18 años”.
Eu, xa hai uns anos, decidín abrir os ollos e non mirar para outro lado, e facer todo o que estea na miña man para pórlle fin a esta lacra vergoñenta; esta é a fin última desta páxina na que escribo, ese o fin dos libros que escribín, e andará dun xeito ou de oturo no fondo de todo o que escriba.
Martina Carracedo
http://textosdealicemiller.blogspot.com/2012/01/si-he-decidido-dedicar-este-blog-la.html