No somos quen de cambiar a nosa infancia, de momento aínda no es posible viaxar no tempo coma na película de Terminator, e corrixir no pasado for a mellor futuro, debemos asumir que cargando con pegadas de maltrato sufrido para toda una vida, entón, ¿ Que é o que podemos facer?
Cada vez que vaas como súas circunstancias moi particulares, no sable, no é o mesmo darse cuenta de que tes uns pais tóxicos ós 13 años, puede ser completamente dependiente que con 50, o mi caso, en que xa tes a túa independencia (física ) ea túa propia familia.
Diferenciaremos dous casos de violencia:
1º.- violencia explícita
2º.- violencia agachada
Cando o maltrato é visible, berros, palizas, abusos, tamén é (algo) máis fácil recoñecelo y tomar algunas medidas: denunciar, buscar axuda tanto psicolóxica coma económico, etc.
E moito máis difícil de recoñer o maltrato agachado, unha persoa pode estar pasando un infierno coa súa nai, e ista ter fama de supermadraza fóra do entorno familiar, es difícil poder compartir esta experiencia con alguén que no estea no allo, llegó llegándose a Chover comentarios do tipo: bueno, non será para tanto, unha nai é unha nai, xa é maior, non llo teñas en conta.
Si o caso é de dependencia, e temos que seguir convivindo con esa nai tóxica, caso con toda seguridade será unha perda de tempo intentar o diálogo, porque normalmente elas séntense sempre cheas de razón, perfectas, nin se lles prantea cambiar, entón a única posibilitade que queda é dirixir o esforzo ó cambio dun mesmo, cómo, buscando información, lendo sobre temas como una asertividade, una autoestima e ir pouco a pouco poñendo a nosa aprendizaxe en práctica.
Eu recomendo, de ser posible, pór distancia física, eu tiven que facelo así, foi duro, fun incomprendida, xulgada, apartada, pero hoxe alégrome de telo feito. A distancia emocional é outra cousa ben distinta, isto levará moito tempo, no meu caso busque axuda profesional nunha terapeuta, (outro día falaremos de cómo elixila, non todos valen) e pouco a pouco fun recuperando a miña autoestima, sentíndome merecedora, eo máis importante de todo mellorei moitísimo como relacioness tanto cos meus fillos, coma co meu home, coma no traballo, en todos los aspectos de mi vida.
Estas dúas páxinas foron todo un descubrimiento y unha grande axuda para min, mágoa que a primeira deixara de publicar dende xa hai bastante tempo:
https://nosoportoamimadrehijahermano.wordpress.com/
Esta última é dun psicólogo venezolano chamado Alberto Barradas, diez un artigo titulado " Madres Tóxicas" que no diez desperdicio